De Rider Waite Smith tarot

Pamela Colman Smith voor haar tarotdeck — Pamela Colman Smith, the co-creator van de RWS Tarot deck, zo rond 1912.

Deze tarot is bekend als de Rider tarot, de Waite tarot, de Waite-Coleman-Smith tarot, de Waite-Smith tarot, en vele andere variaties.

In feite gebruiken we overal Rider-Waite-Smith (RWS). Rider was de uitgever, Alexander Edward Waite de schrijver en Pamela Coleman-Smith de illustratrice.

De Rider Waite Smith tarot volgt de gebruikelijke structuur met 78 kaarten. De kaarten zijn verdeeld in een grote arcana met 22 tarotkaarten en een kleine arcana van 56 kaarten. Elke tarotkaart van het Rider Waite Smith deck is geïllustreerd. Van eerdere tarotdecks, zoals de Marseille tarot, waren alleen de kaarten uit de grote arcana voorzien van illustraties. De RWS Tarot werd voor het eerst gepubliceerd in november 1909 in London.

Arthur Edward Waite, de geestelijk vader

Het deck was bedacht door Arthur Edward Waite (1857 - 1942), een geboren Amerikaan. Arthurs vader overleed toen hij nog geen jaar oud was. Aangezien zijn ouders nog niet getrouwd waren, kon zijn moeder geen Amerikaans staatsburger worden. Ze keerde met Arthur terug naar Engeland, waar ze vandaan kwam.

Na het overlijden van zijn zus in 1874 raakte Waite aangetrokken tot spiritualiteit en esoterie. Esoterie is kennis die alleen voor ingewijden toegankelijk is. Waite heeft in zijn leven veel geschreven over occulte zaken en esoterische dingen.

Waite was een schrijver en veel van zijn werken werden goed ontvangen in de esoterische kringen van zijn tijd. Hij schreef teksten over dingen als waarzeggerij, esoterie, vrijmetselarij en ceremoniële magie, kabbalisme en alchemie. Hij vertaalde ook verschillende mystieke werken, waaronder het werk van Eliphas Levi.

A.E. Waite was bovendien een grootmeester in het geheime genootschap “Order of the Golden Dawn”, een ‘club’ die zich wijdde aan magie, mystiek en geheime kennis.

Heidense taferelen

Waite is vooral bekend als geestelijk vader van de Rider Waite Smith tarot. Arthur wilde voor zijn tarot breken met eerdere tarotdecks die zwaar beïnvloed waren door het christendom. Hij verving de afbeeldingen op de tarotkaarten met meer universele of heidense taferelen. Dit is bijvoorbeeld de reden waarom de paus een hiërofant werd en de pausin een hogepriesteres. Ook veranderde het ‘Huis van God’ in ‘De Toren’.

De Paus uit de Marseille tarot en De Hierofant uit de Rider Waite Smith tarot — Waite wilde een minder christelijk motief voor zijn tarotdeck. Hij veranderde o.a. 'De Paus' daarom in 'De Hierofant'.

Er waren ook kleine wijzigingen in de nummering van de arcana. ‘Gerechtigheid’ is de achtste kaart in het Marseille deck, maar elfde in de Rider Waite Smith. ‘Kracht’ is nummer elf in de Marseille, en acht in de Rider Waite Smith.

In 1910 publiceerde A.E. Waite een gids genaamd “De Sleutel tot de Tarot”. Bij deze gids werd een set tarotkaarten meegeleverd. In de gids besprak Waite de historie van de tarot aan de hand van de oude tradities waarop de tarot was gebaseerd. Hij voorzag ook een uitleg om de arcana te interpreteren.

De laatste herziene versie van de Rider Waite Smith werd in 1911 gepubliceerd. Hierbij werd “De geïllustreerde sleutel tot de Tarot” meegeleverd, die voorzien was van zwart-wit versies van de 78 tarotkaarten.

Pamela Smith, de innovatieve kunstenares

Waite wordt vaak genoemd als de vader van de moderne tarot. Misschien is het eerlijker om hem te zien als de ene helft van een designteam. Pamela Smith (1878 – 1951) was de andere helft. Waite was verantwoordelijk voor de belangrijkste concepten, de structuur van de kaarten en de algemene symboliek. Waite was zelf geen artiest. Hij gaf Smith de opdracht om de tarotkaarten te ontwikkelen.

Waite koos voor Smith vanwege haar talent en omdat ze ook lid was van de Golden Dawn. Waite was er bovendien van overtuigd dat Pamela’s helderziende vermogens haar zouden helpen om de hogere mystieke waarheden op te merken die hij probeerde over te brengen met zijn kaartspel.

Waarschijnlijk werkte Smith aan de hand van schriftelijke en mondelinge instructies van Waite. Waite maakte geen kladjes als voorbeeld.

Smith was een commercieel illustratrice, en zal deze werkwijze waarschijnlijk als prettig hebben ervaren. Het lijkt erop dat Waite voornamelijk gedetailleerde instructies gaf voor de Grote Arcana. Voor de Kleine Arcana verschafte hij alleen lijsten met eenvoudige betekenissen.

Pamela Colman Smith met enkele van door haar ontworpen tarotkaarten.

De taferelen van de Kleine Arcana zijn dus grotendeels Smiths eigen bedenksels. De Kleine Arcana is wellicht ook het meest opmerkelijke aan dit kaartspel. Eerdere tarotdecks hadden slechts extreem eenvoudige kaarten in de kleine arcana.

Smith schreef in een brief aan een vriend dat ze tussen april en oktober 1909 circa 80 afbeeldingen had gemaakt. Het is algemeen bekend dat ze verwees naar de 78 tarotkaarten. Dat is meer dan dertien per maand, of ongeveer één kaart om de twee en een halve dag.

Best een prestatie om in slechts zes maanden tijd al deze illustraties te voltooid te hebben. Haar tarotkaarten zijn immers de standaard geworden waarmee alle andere tarotdecks worden gemeten.

Inspiratie

Smith en Waite hadden meerdere inspiratiebronnen. De inspiratie voor de troefkaarten haalde Waite in het bijzonder uit de Franse Tarot van Marseille. Ook oudere Italiaanse tarotkaarten van het Marseille-type werden als aanvullende inspiratie gebruikt.

Voor de kleine arcana lijkt het erop dat Smith vooral de 15e eeuwse Italiaanse Sola Busca tarot gebruikte als referentie. Ze maakt de illustraties voor haar kaartspel zo’n twee jaar na de aankoop van foto’s van het Sola Busca door het British Museum. Waarschijnlijk zag ze de kaarten daar tentoongesteld.

Links de 'De ‘Drie van Zwaarden' in de Sola Busca tarot, en rechts de versie van Pamela Smith.

Bovendien zijn er aanwijzingen dat sommige figuren in de RWA portretten zijn van vrienden van Smith, met name actrices Ellen Terry (Koningin van Staven) en Florence Farr (De Wereld).